Benu

Benu: The yard

It was a chilly and rainy evening last Friday in San Francisco. Visiting from the Washington DC area, I was looking forward to a few warmer days. Still I did not get too disappointed and proceeded with my plans. I had made reservations to a restaurant that had excellent reviews and the chef’s credentials were very promising.

Benu is located on 22 of Hawthorne Street, in the heart of San Francisco close to the Museum of Modern Art. Corey Lee, a Korean native and American raised chef , has cooked in famous restaurants in Europe and the United States, but the fact that he served as a “chef de cuisine” at the famous French Laundry next to Thomas Keller is by default an assurance of his creativity.

The cuisine is described as “New American and Asian Fusion” reflects today’s San Francisco where half the population is Asian. Corey (I read in an interview) does not consider cooking to be an art but a necessity of life. What he does with food he considers as ” game ” and ” entertainment” for which people will pay to forget their everyday problems and they will pay very expensive too.

Fridays and weekends Benu serves only the ” Tasting Menu” which includes 18 tastings from Amuse Bouch to dessert. Wine pairings are available but I never do these, as at the fifth dish I would have lost my taste bud sensitivity.

Several pictures from this “Tasting Menu ” were taken with my iPhone thus not of very good quality.

Before the restaurant opens, the crew gets together for a short meeting (I guess organizing and planning the night’s activities) . Then the door opens and they greed the guests who have arrived a few minutes earlier. The service is very good. I would call it perfect if only they were not continuously over you. And by that I mean that you take a sip of water and they fill up the glass immediately. Everything else was really perfect. The dishes arrived at good time intervals.the personnel was extremely polite and yet cordial and happy. Suggestions were offered only when you asked for. There were 4-5 different servers per table coming and going, serving, explaining or collecting.

The decoration minimal and modern more with Asian simplicity than American. There was nothing excess in this place. The entire experience lasts about three hours.

The beverage list features both International and American wines, beers and a variety of Sake.

And now to the question, did Benu worth the expense? This was definitely the most expensive meal of my life so far and I do not intend to repeat this only for that reason. It was worth the experience, the ritual, and half the taste. I am not familiar with many Asian ingredients used the new tastes were more a discovery than an enjoyment. The one dish that I can tell was the best taste of my life (no kidding here) was the risotto with white truffle that they had as a special that night and was suggested as substitution of the rabbit cassoulet (of course with an additional fee) . Absolutely perfect.

I can recommend a visit to Benu to those who like both traditional and Asian cuisines, enjoy creativity and have some extra money to spend.

The tasting menu at Benu is placed next to you. You read what comes next. The imagination of the chef is such that what comes next does not look like what you have imagined. At the end and after tasting it you agree with the name.

_________________________

Ηταν δροσερη και βροχερη η βραδυα της περασμενης Παρασκευης στο San Francisco. Ερχομενη για λιγες μερες απο την περιοχη του Washington DC, ηλπιζα σε πιο ζεστες και γλυκιες ημερες. Παρ’ολα αυτα δεν αφησα την βροχη να μου χαλασει τα σχεδια. Ειχα κανει εκεινο το βραδυ κρατησεις στο εστιατοριο Benu για το οποιο ειχα διαβασειεξαιρετικες κριτικες.

Το Benu βρισκεται στον αριθμο 22 της Hawthorne Street, στην καρδια του Σαν Φρανσισκο και πολυ κοντα στο Μουσειο Μοντερνας Τεχνης. Ο Corey Lee, Κορεατης την καταγωγη και μεγαλωμενος στην Αμερικη, εχει μαγειρεψει στα καλυτερα εστιατορια στην Ευρωπη και στις Ηνωμενες Πολιτειες. Το γεγονος ομως οτι διετελεσε ” chef de cuisine” στο περιφημο εστιατοριο French Laundry, διπλα στον Thomas Keller, ειναι απο μονο του σφραγιδα tων δυνατοτητων του του.

Η κουζινα του Benu περιγραφεται σαν “Νεα Αμερικανικἠ και Ασιατικη fusion” . Ο ιδιος ο Corey Lee σε μια συνεντευξη του δηλωνει οτι το μαγειρεμα γι αυτον δεν ειναι τεχνη αλλα αναγκη για την επιβιωση μας. Εκεινο που δημιουργει το θεωρει “παιχνιδι” και “διασκεδαση” την οποια ο κοσμος πληρωνει για να ξεφυγει απο την καθημερινοτητα του και μαλιστα αρκετα ακριβα.

Παρασκευες και Σαββατοκυριακα το Benu διαθετει μονο το ” Tasting Menu” που αποτελειται απο 18 πιατα απο το ορεκτικο ως το επιδορπιο. Υπαρχει και η επιλογη συνοδευτικων κρασιων μεκαθε πιατο αλλα δεν το επιλεγω γιατι στο πεμπτο διαφορετικο ποτο ειναι σιγουρο οτι θα εχω χασει την ευαισθησια των γευστικων μου κυτταρων.

Οι φωτογραφιες που ακολουθουν ειναι ποιοτητας “κινητου”. Ομως δινουν την αισθηση των δημιουργιων του Σεφ.

Πριν ανοιξει το εστιατοριο, η ομαδα συγκεντρωνεται φανταζομαι για να οργανωσουν η να μοιρασουν τις αποψινες εργασιες. Κατοπιν ανοιγουν την πορτα και καλοσωριζουν τους πρωτους επισκεπτες που εχουν φθασει μερικα λεπτα πριν. Η περιποιηση θα μπορουσα να πω οτι αγγιζει την τελειοτητα εαν δεν ειχα συνεχως καποιον απο πανω μου να γεμιζει το ποτηρι με το νερο καθε φορα που επινα μια γουλια. Τα φαγητα εφθαναν σε κανονικα χρονικα διαστηματα με επεξηγησεις απο ενα ευγενεστατο και χαμογελαστο προσωπικο. Περιπου 4-5 διαφορετικα ατομα ασχολουνται με καθε τραπεζι κατα διαστηματα σερβιροντας, η μαζεθοντας.

Η διακοσμηση ειναι πολυ λιτη (Ασιατικη λιτοτητα) και μινιμαλ. Τιποτα περιττο στα τραπεζια η στους τοιχους. Το γευμα διαρκει περιπου τρεις ωρες.

Η λιστα ποτων περιλαμβανει κρασια με διαθνεις ετικεττες αλλα και Αμερικανικα, μπυρες και μια ποικιλια απο Sake.

Και τωρα ερχομαστε στην επιμαχη ερωτηση. Αξιζει ενα γευμα στο Benu? Σιγουρα ειναι το πιο ακριβο δειπνο που εχω φαει στη ζωη μου μεχρι σημερα. Και δεν θα το επαναλαβω μονο και μονο γι αυτο τον λογο. Για να απολαυσεις τις γευσεις απολυτα θα πρεπει να εισαι εξοικιωμενος με κλασσικες γευσεις αλλα και με Ασιατικες. Για μενα που δεν εχω μεγαλη εμπειρια απο τις δευτερες, σχεδον τα μισα πιατα ηταν εξοικειωση με καινουργες γευσεις, και οχι τοσο απολαυση. Ομως, και αυτο πρεπει να το ομολογησω, εφαγα το ωραιτερο ριζοτο μεασπρη τρουφα. Εναλλακτικα αντικαθιστουσε εκεινο το βραδυ το rabbit cassoulet , φυσικα με παραπανω χρεωση. Θα το συνιστουσα λοιπον σε ανθρωπους με αγαπη στις γευστικες περιπετειες, σε ανθρωπους εξοικειωμενους με Ασιατικες γευσεις και ετοιμους να αντιμετωπισουν ενα παραφουσκωμενο λογαριασμο